Müzeden çıkınca Syracuse'da, havanın açtığını gördük ve şansımızı denemeye karar verdik. Syracuse yakınındaki Tunç Çağı kaya mezarlarının olduğu bir yer vardı, Edinburg'daki Sicilya uzmanı profesör önermişti. Tam olarak nasıl bir şey olduğunu bilmiyordum, neyle karşılaşacağımızı da bilmiyorduk ama hadi gidelim bari dedik. Ne kaybederiz?
Cava Grande di Cassibile tabelalarını takip edip bir dağın tepesinde bulduk kendimizi. Arkeolojik parkın kapalı olduğunu görünce hayal kırıklığına uğradık ama o kadar yolu gelmişken biraz çevreye baksak fena olmaz deyip kapıyı kapatan zincirin üzerinden atlayıp içeri girdik. Ve iyi ki de girdik!
Burası öyle bir yer ki hem bir doğa harikası hem de insanın doğayı nasıl manipule ettiğini, kullandığını, kendine göre şekillendirdiğini gösteren olağanüstü güzellikte, gözlere şenlik bir doğa parçası..
Çok deriiiiiin bir vadi düşünün, milyonlarca yılda suyun yavaş yavaş erittiği, alıp sürüklediği kireçtaşından bir vadi. Bir kanyon gibi daha çok ve insanoğlu-insankızı buradaki dik kayalıklara çıkıp kendine mağaralar açmış, içlerine mezarlar yapmış... Bizim olduğumuz noktadan Siracuse Koyu ve deniz de görülebiliyordu. Sonuç nefes kesici bir görüntü. Ben susuyim artık da resimler konuşsun..
 |
| Vadinin ve mezarların genel görünümü. Cava Grande di Cassibile'de. |
 |
| Cava Grande di Cassibile'den Doğu'ya, denize bakış |
 |
| Mezarlara ve insan yapımı mağaralara bakış, üzerlerine güneş gelince çok daha etkileyici oldular |
 |
| Çok rüzgar vardı, aşağıya düşmemek gerek :) |
 |
| Yine mağaralar, doğa.. |
 |
| Dağ Lalesi- bana Kurudere'yi anımsattı. |
 |
| Panoramik Görünüm, Vadide nehrin aktığı yer S şeklinde görülüyor.. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder